Ostatni szlif

Ostatnio grono naszych przeszkód do agility powiększyło się o trzeci tunel. Zielony, 60cm średnicy i całe 1,5m tunel z Biedronki! Jak na razie sprawdza się dobrze, co prawda nie da się go zawinąć, co daje małe pole manewru, ale przy małej ilości miejsca jest idealny do biegania prostych. 

Cały czas walczymy ze slalomem i wplatamy go w różne sekwencje. Na początku wygląda to różnie, wciąż mamy problem ze zbyt wczesnym wybieganiem i Gi nie robi tej przeszkody niezależnie (nad tym na pewno będziemy pracować). Mną ciągle targają wtedy jakieś dziwne emocje, nad którymi nie potrafię zapanować. Zrobi cały slalom, czy nie zrobi? Dla psa pewnie nie jest to obojętne, ale kiedy nie mam pewności, że przeszkoda będzie ładnie pokonana to strasznie zaczynam się spinać.
29 maja początek taki sam, jak większość początków, ale potem było już elegancko! Tego dnia skupiłyśmy się też nad wysyłaniem i rozpoznawaniem przeszkód, odkurzyłyśmy też naszą huśtawkę. Wszystko super, muszę jeszcze dodać, że tempo również było bardzo ładne biorąc pod uwagę fakt, że biegałam z zabawką schowaną w saszetce (a nie w ręku), co zawsze spowalniało Gi. Część naszych poczynań załapała się na filmik, ale w związku z tym, że nie rozumiemy się jeszcze z kamerą, głównymi bohaterami filmu okazała się trawa i kamienie ;).

Zawody już jutro, więc dziś tylko krótkie przypomnienie koła, trochę wysyłania, outów i ciasnych skrętów. Mam nadzieję, że nie będzie aż tak źle, jak przewiduje mój czarny scenariusz ;).