Aport - droga przez mękę

Ginny to mój pierwszy pies, który wykazywał jakiekolwiek zainteresowanie zabawkami i pierwszy, którego nauczyłam aportować ;). Miałam wtedy jakąś wiedzę teoretyczną na ten temat, ale nijak nie pokrywała się ona z praktyką. Jak większość już wie, nasze początki w tej kwestii nie należały do najłatwiejszych i minęło trochę czasu zanim uznałam, że mogę mówić, że mój pies aportuje. A jak nauczyłam Gi tej skomplikowanej sztuki? Przerabiałyśmy chyba wszystkie problemy z aportem, od uciekania z zabawką, po nie przynoszenie jej wcale, więc metody, które na niej testowałam były różne. W tym poście chcę zebrać wszystko w całość, łącznie z opisami, jak wtedy oceniałam naszą sytuację ;).

6 tygodni 

"Przetestowałam na niej szarpaczek polarowy własnej roboty, egzamin zdany na 6+. Strasznie fajnie się przeciągała."

2 miesiące

"Fajnie się szarpie, bardzo lubi to robić, ale czuję, że możemy mieć problemy z aportem..." (wyrocznia :P)

prawe foto M.Grobla

5 miesięcy

"Najpierw Gin nie bardzo chciała przynosić mi rzucone zabawki, a teraz przynosi polarowe szarpaki, miękkie kocie piłeczki, pałeczki od cymbałków, a powoli zmierzamy do przynoszenia dysków. Swego czasu Gin przynosiła dyski, ale coś spowodowało, że przestała to robić. Dziś chyba udało mi się znaleźć na to metodę i jest już lepiej, Młoda złapała nawet pierwszego rollera" - kiedy Gi stwierdziła, że nie będzie przynosić dysków, przestała przynosić też inne zabawki :(.

6 miesięcy

"Fajnie się szarpie, ale aport mamy koszmarny."

"Aport robię jej na szarpakach, bo na razie piłkami na sznurku nie umie się bawić (znaczy łapie za sznurek, a nie piłkę)"

"Szczególnie ucieszył mnie fakt, że Ginny normalnie przeciągała się i aportowała szarpaczek, bo ma z tym problemy w tego typu miejscach." - fragment relacji z wypadu na spacer do parku.

O ile dobrze pamiętam robiłyśmy wtedy aport na wymianę (dwie takie same zabawki), miałyśmy problem z wyeliminowaniem drugiej zabawki.

Sprawdzałyśmy też metodę polegającą na przyczepieniu psa do linki tak, żeby nie miał możliwości uciekania z aportem. Kiedy pies nie chciał z nim wracać trzeba było lekko go do siebie przyciągnąć za pomocą linki. Ta metoda w ogóle nie przynosiła pożądanych efektów, poza tym istniało prawdopodobieństwo (zakładając, że linka działa), że po odpięciu linki pies zorientuje się, że nie jest już kontrolowany i problem z aportem wróci.

7 miesięcy

"Ginny ma niezbyt fajny aport, a tak właściwie to wcale go nie ma (...)" - to fragment relacji z seminarium frisbee. Pamiętam, że kiedy rzuciliśmy jej rollera, a potem zachęcaliśmy, żeby wzięła dysk do pyszczka, to tak się zestresowała, że na niego nasiusiała. Chyba nikt nie wierzył wtedy, że wystartujemy w zawodach ;).

"(raz przynosi, raz nie, niektóre rzeczy przynosi, niektóre nie)"

Ginny bawi się z Agą, która pokazuje mi, jak robić to we właściwy sposób.

 fot. K.Buryn

10 miesięcy

"Ginny w niedzielę rano całkiem przyzwoicie przynosiła PIŁKĘ (tak, piłkę, ona za nimi wcześniej w ogóle nie przepadała)"

Klik - piłki były już na tyle fajne, że sucz właził po nie do wody!

Klik - hmm... ;)

Klik - raz lepiej raz gorzej, ale o aporcie jeszcze nie mówimy, a to już ósmy miesiąc razem!

11 miesięcy

Klik - przełom!

To był chyba dla nas kluczowy moment. Ginny zrozumiała, że nie zabiorę jej zdobyczy, a jeśli chce znowu coś gonić, to musi mi to przynieść. Od tamtego czasu zaczęłam pokazywać jej inne zabawki.

Na treningach przez jakiś czas miałyśmy problem z:

13 miesięcy

"Miałam przed oczami wizję Gin uciekającej z aportem do tunelu (...)"

Po dobroci niezbyt dało się to wyplewić, ale wystarczyło jedno, gromkie "nie!" i od tamtego czasu, jeśli sucz już wbiegnie z piłką do tunelu to i tak ją potem przynosi, a nie zostawia/ucieka.

Nadal jednak niewiele ruszyło z dyskami, dopiero, kiedy Ginny miała:

16 miesięcy

"moje psisko przekonało się do talerzyków na zewnątrz i to jeszcze w zupełnie obcym dla niej miejscu"

Jeśli uznać, że pies umie aportować, kiedy przynosi nam wszystko, co chcemy, to można powiedzieć, że u nas nauka aportu trwała ponad rok. Przez 14 miesięcy przechodziłyśmy przez różne problemy związane z aportem, ale w końcu udało nam się znaleźć rozwiązanie. Byłam bardzo szczęśliwa, że w końcu mam swojego wymarzonego pieska, który przynosi mi piłeczkę! I nadal jestem, ale cały czas dążę do tego, żeby było jeszcze lepiej :).

A jak to wygląda na chwilę obecną?