Jaki aparat do fotografii psów?

Ludzie cały czas pytają mnie czym robię zdjęcia. Nawet utworzyłam kawałek miejsca na mojej stronie, który przeznaczyłam na informacje o moim sprzęcie, niestety chyba niepotrzebnie, ale nieważne. 

Ważne jest to, czym fotografować psy.

Sprzęt nie ma znaczenia, liczy się fotograf? BZDURA! Oczywiście nie do końca, ale ten tekst o dobrym fotografie jest już nudny. Wiadomo, mając pełną klatkę z szybką serią, bez wyraźnych szumów na wyższych wartościach ISO i samymi obiektywami z serii "L" (w sumie to jest już odpowiedź na tytułowe pytanie), a nie mając totalnie pojęcia jak tego użyć ciężko będzie zrobić dobre zdjęcie*. No, ale co za problem poczytać o kompozycji, kadrowaniu, świetle (te wszystkie informacje są na wyciągnięcie myszy komputera, wujek google wie wszystko, więc nie trzeba nawet zaopatrywać się od razu w jakąś wyspecjalizowaną literaturę na temat fotografii), a potem wziąć do ręki instrukcję obsługi i zacząć działać? Raczej żaden. A co nam po tej wiedzy, jak mamy do dyspozycji tylko telefon komórkowy z wbudowanym aparatem i chcemy robić zdjęcia na zawodach frisbee? Nie sądzę, że dysponując takim sprzętem ludzie zaczną pchać się do nas drzwiami i oknami, a nawet jeśli nie zależy nam na tym, a jedynie na przyjemności z fotografowania, to jej też raczej nie uraczymy. Można pokusić się o stwierdzenie, że dzięki takiemu położeniu bardziej się rozwijamy, jesteśmy bardziej kreatywni, to prawda (chyba). Jesteśmy też bardziej nerwowi i rozżaleni, bo nie wychodzą nam zbyt często (albo wcale) zdjęcia takie, jak u osób, których fotych uwielbiamy. Większość z nas chce po prostu ładne zdjęcie, na którym nasz pies będzie mknął w naszą stronę z uśmiechniętą paszczą, kolory będą jak z bajki, a tło pięknie rozmazane, a do tego jest potrzebny lepszy sprzęt. 

Pytacie mnie o aparat tak, jakby był jakiś wybitny, a nie jest. To mi nawet schlebia i jest miodem na moje serduszko, które czasem cierpi, kiedy nie mogę z tej puszki wykrzesać tyle ile chcę. Obecnie używam canon 450d. Na początku był super, ale wtedy nie oczekiwałam wiele, szybko się to zmieniło i sądzę, że u większości z Was też się szybko zmieni (jeśli podchodzicie do zakupu aparatu "nie muszę mieć jakiegoś super na początek"). Jest to dość stara puszka, łapie szumy na ISO 400, ale da się z nimi żyć (czytaj da się je całkiem spoko okiełznać w czasie obróbki), maksymalna wartość ISO to 800, 1600 jest praktycznie nieużywalne, pojawia się straszne ziarno, nie ma kontrastów, fota się spłaszcza. Jest mało punktów AF i uwaga, seria całe 3.5 klatki na sekundę! Przy takiej serii zaplanowanie konkretnego ujęcia w ruchu mija się z celem, trzeba liczyć w dużej mierze na fart (im większe doświadczenie, tym łatwiej mieć farta). Żeby jeszcze lepiej zobrazować, jak niewiele stanowi 3.5 klatki na sekundę dodam, że robiłam zdjęcia canonem 40d (6.5 klatki na sekundę) i 60d (5.3 klatki na sekundę), różnica i komfort pracy niebo a ziemia. Mimo to całkiem nieźle daje radę na agility, może to kwestia (znów) mojego doświadczenia, bo dość często fotografowałam treningi i zawody, ale serio nie jest najgorzej. Natomiast jakieś dzikie ewolucje na frisbee czy spontaniczna zabawa, gonitwy psów blisko obiektywu (ale nadal w odpowiedniej odległości jeśli chodzi o ostrzenie) - zapomnij. Fota biegnącego psa na wprost obiektywu - marzenie. Nie są to ujęcia niewykonalne, ale trudne do zrealizowania. Może niektórzy pomyślą teraz "tak narzeka na ten aparat, a przecież ma tyle zdjęć w ruchu", a niewiele z tych osób zastanowi się ile tych zdjęć trzeba zrobić (i ile razy pies musi biegać za piłką!), żeby wybrać te najlepsze. Mój canon jest też dość małą puszką, więc za bardzo nim nie zaszpanujecie, poza tym dla niektórych jest to niewygodne, szczególnie w połączeniu z obiektywami o większych gabarytach (mi to jakoś nie przeszkadza). Nie ma też funkcji filmowania (niby mówimy o zdjęciach, ale fajnie móc nagrywać filmy lustrzanką).

Jeśli szukasz dobrego aparatu, nie kupuj takiego, jak mój, tylko dlatego, że podobają Ci się moje zdjęcia. No chyba, że jesteś masochistą, to wtedy bierz i się nie zastanawiaj! 

* dobre zdjęcie

To dla każdego z nas będzie pewnie oznaczać coś innego. Dla kogoś dobra fota to ciekawa kompozycja i pomysł, a inna osoba będzie zwracać dużą uwagę na aspekty techniczne i przyczepi się do szumów (mój aparat nauczył mnie na nie nie patrzeć).

Kompromis 

Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Jeśli nie masz dużego budżetu, a masz dość jakości zdjęć jak z kalkulatora to już wiesz, co wiąże się z zakupem lustrzanki z półki amatorskiej (w dodatku z czasów epoki kamienia łupanego - no dobrze, może nie aż tak odległych), jeśli Ci to nie przeszkadza, to też możesz przemyśleć zakup takiego aparatu. Nie każdy w końcu chce fotografować zawody czy wystawy na kiepsko oświetlonej hali, nie każdy też ma psa, który biega jak szalony za zabawkami albo ze swoimi psimi kumplami. Z tymże z fotografią jest tak, że apetyt rośnie w miarę jedzenia, to studnia bez dna i prędzej czy później będziesz chciał coś lepszego.

Jaka marka? 

Mam canona z przypadku (miał być nikon), wydaje mi się, że między nim, a nikonem nie ma specjalnej różnicy (wybierając nikona zwracaj uwagę, czy ma silnik AF w korpusie), choć większość uważa inaczej i oczywiście użytkownicy canona mówią, że najlepszy jest canon i odwrotnie. Do sony jestem uprzedzona (bo tak), ale widziałam dużo super fot robionych ich sprzętem, więc widocznie da się. Olympus podobno ma bardzo drogie szkła, a Pentax mnie nigdy nie interesował i nic o nim nie wiem. Najpopularniejszy jest canon i nikon, więc według mnie najlepiej celować w jedno albo drugie. Jeśli jesteś hipsterem i wolisz coś mniej popularnego, to tracisz możliwość pożyczania obiektywów od znajomych.

Jaki model?
Najbardziej orientuję się w canonach, według mnie najlepiej celować w serię xxD (gdzie "xx" to cyferki, np. 60d) i wyżej. Im mniej cyferek przed D tym bardziej zaawansowana puszka (w modelach innych producentów może być inaczej). Szukajcie informacji na forach typu Canon Board, Nikoniarze etc., sprawdźcie optyczne.pl.

Gdzie kupić aparat? Nowy czy używany?

Większość z Was pewnie chce nowy i popędzi do sklepu. Ma to na pewno taką zaletę, że mamy gwarancję, ale zapłacimy więcej, a nie zawsze możemy. Mój był kupiony jako używany i ciągnie tak już chyba 5 lat. Mam go z giełdy fotograficznej w Warszawie. Poza giełdą foto używany sprzęt można kupić też w komisach (niektóre dają  kilkumiesięczną gwarancję, co zmniejsza ryzyko trafienia na niesprawny sprzęt), na forach foto (np. Canon Board), na portalach aukcyjnych - niestety tutaj ryzyko jest już większe i najlepiej wyszukiwać ofert ze swojej okolicy, żeby przed zakupem móc obejrzeć sprzęt. Warto zwrócić uwagę na to, czy nie wydaje z siebie dziwnych dźwięków, czy nie jest mocno poturbowany, no i jak duży ma już przebieg migawki. Jeśli mamy przebieg 20 000 zdjęć w takim 450d to nie warto go kupować, ale jeśli to pełna klatka, przy której producent gwarantuje 150 000 klapnięć migawki to czemu nie? Poza niskimi cenami zaletą kupowania używanego sprzętu jest to, że ma się dostęp do różnych, nieco starszych modeli, które spełnią nasze oczekiwania, ale nie kupi się ich w żadnym sklepie, bo są już zastąpione nowszymi odpowiednikami (które często wcale nie mają ulepszonych potrzebnych funkcji, za to są wypchane zbędnymi bajerami typu GPS).

A co z obiektywami? O tym będzie w kolejnym poście na temat fotografii psów.