Sylwester + zimowy FILMIK

Strzelanie w sylwestrową noc mogę jeszcze jakoś zrozumieć (albo raczej fakt, dlaczego trudno byłoby z tego wszystkim zrezygnować), natomiast zabawa fajerwerkami miesiąc przed właściwym dniem uważam za totalny idiotyzm... Pojedyncze strzały pojawiały się już na początku grudnia. Im bliżej 31 tym częściej można było je usłyszeń, w Sylwestra strzelali od rana. Ginny pojedyncze strzały ignoruje, w zeszłym roku, słysząc fajerwerki o północy szczekała na nie, jej reakcji dwa lata temu nie widziałam, bo nie było mnie w domu, kiedy miała ok. 4 miesiące i przeżywała końcówkę 2010 roku była zupełnie obojętna. Tosia niestety nie. Od zawsze bała się burzy i wystrzałów. 31 grudnia nic jej na dłużej nie pomagało. Pamiętam, że za pierwszym razem ze strachu załatwiła się w domu, kolejne lata to bieganie wokół kanapy i nerwowe dyszenie. Kiedy zaopatrzyłyśmy się w kennel było już trochę lepiej, czuła się tam dużo bezpieczniej niż na większej przestrzeni, ale było wyraźnie widać, że nadal jest zdenerwowana i czujna. Tym razem wcześniej ulokowałam ją w kennelu, zajęła się dokładnym ułożeniem kocyków, a potem kongiem. To drugie to bardzo duży sukces, bo Toś choć jest żarłokiem, to w dużym stresie nie przyjmuje nawet najlepszych smakołyków, a tutaj musiała jeszcze nagimnastykować się, żeby je zdobyć. W tle leciała playlista z piosenkami, które są w miarę ciągłe, żeby w czasie ewentualnej przerwy pies nie usłyszał strzałów. W efekcie Tosia oddała się w objęcia Morfeusza. Nie trwało to jednak zbyt długo, bo koło 21:00 sucz zaczęła się bardziej bać, dostała drugiego konga, ale wylizała tylko wierzch, a resztę zostawiła i zaczęła nasłuchiwać. Potem zmęczona tym wszystkim ponownie zasnęła.

Ginny zaczęła fukać dopiero, jak strzały były głośniejsze, szybko odwróciłam jej uwagę i na szczęście nie rozszczekała się na dobre (strzały na zewnątrz ignoruje, a od zeszłego roku, kiedy słyszy je z domu, to zaczyna szczekać). O 23:00 obie dziewczyny smacznie spały. Bliżej godziny 0:00 podkręciłam muzykę, ale Tosia już zdążyła się zestresować. Pobawiłam się z Gi, a potem dałam jej piłkę do memłania i w czasie największych hałasów i błysków była w najlepsze pochłonięta zabawą. Może nie było najlepiej, ale to chyba i tak nieźle spędzony Sylwester jeśli chodzi o Tosiaka i cieszę się, że udało mi się opanować ginowe szczekanie.

Zrobiło się zimno, na tyle zimno, że Tosia niezbyt dobrze czuje się na dłuższych spacerach. Właściwie to czuje się źle, nawet w ubranku. Nie jest zbyt aktywna, woli spokojnie eksplorować teren, a to za mało, żeby się ogrzać. W tym roku udało mi się ją trochę podtuczyć na zimę, ale niewiele to dało. Ostatnio wyczesuję z niej mnóstwo futra, bo jeszcze zanim przyszły mrozy po -10ºC było ciepło jak wiosną i Toś chyba za bardzo wzięła to sobie do serca, przez wylinkę pewnie też bardziej odczuwa chłód. No i dochodzi jeszcze kwestia wieku. W marcu minie 7 lat odkąd Tosiek jest z nami, więc teoretycznie będzie miała 9/10lat, jak ten czas szybko leci. 

W ostatnie dni grudnia porywałam na spacer kamerę i nagrywałam materiały do zimowego filmiku. Prawie cały grudzień był paskudny i bardziej przypominał listopad, więc film nie do końca przedstawia zimę 2014, ale chyba można przymknąć na to oko... ;)

Film miał trwać o połowę krócej, a jeszcze zanim zaczęłam go sklejać zastanawiałam się, czy czegoś nie dokręcić dobrze, że zaprzestałam na tym, co miałam. Mam nadzieję, że nikt nie umrze z nudów (chociaż chyba nie jest tak źle). Pamiętajcie o włączeniu HD!