IV zawody treningowe Dla Przyjaciela

Trzeci raz brałyśmy udział w tytułowych zawodach. Tym razem nie poszczęściło nam się z pogodą (nasze pierwsze zawody w deszczu!) i tradycyjnie miałyśmy przygody związane z samym dojazdem (kaganiec szczęśliwie wrócił z nami do domu). To był nasz drugi start w open, agility i jumping sędziowała Lucie Dostalova, hopkanie open (bieg z samymi hopkami) Nina Bekasiewicz. 

Torek agility totalnie mnie przerósł, ale byłam bardzo dumna z Ginki, bo za pierwszym razem bezbłędnie zrobiła slalom! Jej, miała z tym takie problemy, nie sądziłam, że się uda. Spodziewałam się raczej, że ominie jeden z pierwszych palików albo wyjdzie zbyt wcześnie. Złapała też jakąś fazę na huśtawkę i stwierdziła, że będzie sobie na nią wchodzić bez komendy. Kiedy przyszła już kolej na tę przeszkodę elegancko ją pokonała (na ostatnich zawodach było inaczej). Z palisadą było super, więc za ostatnie problemy obwiniam tunel, który się pod nią znajdował, najwidoczniej musimy jeszcze nad tym popracować, ale cieszę się, że tym razem nie pojawiła się taka kombinacja. 

Naszym drugim biegiem było hopkanie ;). Tu już widziałam większe szanse na powodzenie, ale podobnie, jak w pierwszym biegu skończyło się disem, nie bardzo wiem za co, ale podejrzewam, że przez moje zamotanie i odmowy. Nie zawsze znajdowałam się w tym miejscu, w którym chciałam (mój pies ma chyba większą świadomość swojego ciała niż ja). A Gi biegła tempem ślimaka (w sumie ja też) i wydawała mi się nieco rozkojarzona. Gdybym miała w ręku piszczącą świnkę, pewnie byłoby inaczej, ale pora w końcu odciąć pępowinę... to znaczy zabawkę w ręku? 

Przyszedł w końcu czas na ostatni bieg, którym był jumping. Po agility nie spodziewałam się niczego dobrego, a okazało się, że ostatecznie wcale nie było tak źle. Szkoda tylko, że przez moje totalnie nieogarnięcie zdisowałam nas na drugiej przeszkodzie, którą była hopka. Gi zamiast skoczyć ją przodem zrobiła out. Skoro nie miałyśmy już nic do stracenia bardziej się wyluzowałam. Chyba pierwszy raz na zawodach zrobiłam ślepą zmianę  i nawet wyszła, wow! No i potem znów był slalom. Gi ślicznie weszła lewym barkiem, bodajże po trzecim paliku źle wymierzyła krok i... uderzyła się o słupek. Na szczęście nie przejęła się tym bardzo, ale wyszła przez to ze slalomu, dlatego zrobiłyśmy go od początku - wszystko super. Na koniec też miło mnie zaskoczyła, bo skoczyła hopkę w takiej sytuacji, w której się tego nie spodziewałam. 

Generalnie nie byłam zaskoczona wynikiem zawodów, spodziewałam się, że na pudle to my raczej nie staniemy ;). Cieszę się jednak bardzo, że jeśli chodzi o Gi to w zasadzie nie mam się czym martwić, bo wiem, że wszystko jest do wypracowania. Tyle już udało nam się osiągnąć, a od dawna nie korzystamy z niczyjej pomocy. Przyszedł jednak taki moment, kiedy wypadałoby to jednak zrobić, bo w przeciwnym wypadku ciężko będzie zrobić krok do przodu.