Niezwykłe spotkanie po latach

Po prawie pięciu latach rozłąki Gina spotkała swoją... siostrę :D. 

Może zacznę od tego, jak to się w ogóle stało. O tym, że ginowa siostra mieszka w Warszawie wiedziałam od dawna. Nie pamiętam, kiedy pierwszy raz skontaktowałam się z jej właścicielką, ale było to dawno temu. Już wtedy padło hasło "musimy się spotkać!". Miałam jednak bardzo duże obawy co do tego spotkania, bo dowiedziałam się od Moniki, że Chicco kiepsko reaguje na inne suki. No cóż... Gina też nie darzyła miłością każdego, napotkanego na ulicy psa, więc założyłam, że pewnie nic dobrego z tego nie wyjdzie. Temat ucichł i powrócił dopiero w tym roku. Dziewczyny skończyły 5 lat i uznałyśmy, że trzeba w końcu się zobaczyć. Gi i Chi nie są jakimiś kaukazami, więc nawet gdyby postanowiły skoczyć sobie do gardeł, to opanowałybyśmy sytuację. 

Przyszedł w końcu TEN dzień i TA pora! Byłam bardzo ciekawa reakcji obu suczek. Nie mam pojęcia czy jest w ogóle jakieś prawdopodobieństwo, że się rozpoznały (po tylu latach?), ale ani przez chwilę żadna z nich nawet nie warknęła na drugą. Obie były ostrożne i starannie czytały swoje sygnały. W dodatku Gina próbowała zachęcać swoją siostrę do zabawy! :D Chi była jednak nieco nieśmiała i na zabawowe zaczepki nie odpowiadała, ale kto wie, może przy kolejnej okazji obie będą szaleć w parku?

Moja ciekawość nie ograniczała się jednak tylko do reakcji dziewczyn. Chi była moją miotową faworytką, najbardziej podobała mi się od samego początku i mam do niej bardzo duży sentyment. Byłam ciekawa czy się zmieniła, jak się zachowuje, jak wygląda "na żywo". Okazało się, że nadal jest bardzo spokojna, tak samo, kiedy była szczeniaczkiem (dlatego ostatecznie wybór padł na wariatkę Gi). Poza usposobieniem dziewczyny dzieliły niewielkie różnice. Na przykład Chicco ma nieco inną fakturę sierści (troszkę szorstką, u Gienki jest miększa, Monika mówi, że jak u króliczka :)), jest jaśniejsza i ma gęściejsze kłaczki, ma też trochę inną budowę. Myślę jednak, że gdyby zostawić je u tego samego fryzjera, to wyglądałyby jak klony. Śmiejemy się, że to bliźniaczki :D. Obie suczki to piecuszki, lato, skwar? Co z tego? Pod kołdrą najlepiej! Obie wybijają się z miejsca i skaczą w kosmos! Zauważyłam też wiele podobieństw w reakcjach na różne sytuacje, te same miny. Oj, zdecydowanie nie wyprą się siebie, od razu widać, że rodzinka :). Od człowieków Chi dostałyśmy prezent w postaci ciasteczek i futrzako-zabawki, Gina jest nią zachwycona! Musimy się koniecznie zrehabilitować, liczę na kolejne spotkanie :D. 

Często oglądając relacje z psio-rodzinnych spotkań innych psiarzy trochę im zazdrościłam możliwości takiej hmm... integracji? Nie wiem, czy inni mając możliwość poznania rodziny swojego burka, czują tak samo, ale dla mnie było to naprawdę niesamowite wydarzenie!