Trening agility

W sobotę wybrałyśmy się do Warszawy na trening agility. Nie taki zwyczajny w sumie, bo był to pierwszy trening od ładnych paru miesięcy, a od biegania na pełnowymiarowych przeszkodach minęło... lepiej nie mówić jak dużo czasu ;).

Ginny miała doskonały nastrój, od razu ucieszyła się, jak zobaczyła przeszkody i znajome psiaki. Była w stosunku do nich bardzo miła, co było dla mnie sporym zaskoczeniem. Na ogół widok placu z przeszkodami powoduje w niej takie emocje, które wywołują w niej pełne skupienie na tym, że zaraz będzie biegać i jednocześnie sprawiają, że ma ochotę wpierdzielić każdemu psu, który do niej podejdzie. Tym razem było zupełnie inaczej, Gina biegała wesoło, zaczepiała inne burki do zabawy i jakby przypomnieć sobie jej stare reakcje na treningach, to można by dojść do wniosku, że czymś się sztachnęła. Sielankę tę przerwało pojawienie się szczeniaczków. Gi dzieciarni zdecydowanie nie lubi i choć nie ma raczej zamiaru jej unicestwić, to wyraźnie okazuje wobec niej swoją niechęć. Za to jeśli chodzi o sam trening to była doskonała!

Zniknął problem z konfiguracją tunel pod palisadą (zobaczymy na jak długo). To dziwne, bo za każdym razem, kiedy wcześniej miała się z czymś takim zmierzyć, to nie było opcji, żeby od razu pokonała palisadę. A wczoraj? Nawet się nad tym nie zastanawiała! :D Ginny pierwszy raz od 3 lat miała styczność z obcym rękawem (jeszcze nigdy nie dali nam tej przeszkody na zawodach) i zrobiła go za pierwszym razem :). Wrócił za to brzydki slalom, wyjścia po 10 paliku i eh... nie mam zielonego pojęcia o co tej babie chodzi, bo tu raczej nie przerwa w bieganiu stanowiła problem, a coś innego. Udało się zrobić go kilka razy poprawnie, ale czuję, że jeszcze długo będziemy musiały nad tym pracować (chyba, że Gina ma zamiar zaskakiwać mnie na zawodach robiąc slalom na 100% tak, jak to było ostatnio w Powsinie ;)). Poznałyśmy też parę nowych opcji ustawienia przeszkód na torze i dzielnie się z nimi zmierzyłyśmy. Ginny doświadczyła też czegoś zupełnie nowego, a mianowicie biegania z innym przewodnikiem! Muszę przyznać, że było to bardzo ciekawe, miło się patrzy z boku na to, jak biega nasz burek, takie spojrzenie z innej perspektywy daje też do myślenia oraz... możliwość zrobienia zdjęć własnemu psu w akcji ;).
Mam nadzieję, że teraz nie będzie już tylko coraz zimniej, bo może jeszcze wybrałybyśmy się gdzieś na agility :D.