Warsztaty sztuczkowe i socjalizacja w stolicy

Ostatni weekend znów spędziłyśmy poza domem i chyba nikogo już nie zaskoczę pisząc, że w Warszawie.

Sobota upłynęła pod znakiem sztuczek! Jakiś miesiąc temu dziewczyny z grupy o nazwie Warsaw Pack Of Hounds zaproponowały mi udział w warsztatach sztuczkowych w roli gościa specjalnego (łohoho!). Moim zadaniem był pokaz ginowych umiejętności oraz pomoc w nauce nowych tricków. Ani jedno, ani drugie nie było mi obce, większość wizyt gości kończy się pokazem sztuczek, a pomagam w ich nauce tutaj, na blogu. Mimo to czułam, że jest inaczej i nawet trochę się stresowałam ;). Całe wydarzenie dało mi podgląd na organizację czegoś takiego (inaczej rozwiązałabym niektóre kwestie), fajnie było też pomóc ludziom "na żywo", dzięki temu zyskałam nowe doświadczenie. Mam nadzieję, że uczestnicy zajęć też coś z nich wynieśli, choć sam trening nie był zbyt długi.

Ginka spisała się fantastycznie, nie mam jej nic do zarzucenia i kurcze, z każdym wspólnym rokiem coraz mocniej utwierdzam się w przekonaniu jaki super burek mi się trafił i jak genialnie jest móc zawsze na nią liczyć.

W niedzielę z samego rana ruszyłyśmy w kierunku warszawskiej starówki, tym razem w psiarskim towarzystwie. Najpierw zahaczyłyśmy o PKiN, a następnie obrałyśmy kurs na Stare Miasto. O tej porze nie było tam jeszcze zbyt wielu ludzi, więc można było spokojnie spacerować. Kiedy już zaczęli się schodzić okazało się, że nasze futrzaki są większą atrakcją turystyczną niż wszystko inne. Szczególnie zainteresowani byli nimi obcokrajowcy, którzy wyjmowali telefony i robili sobie wspólne zdjęcia. Niestety było strasznie zimno, więc nie bawiłyśmy tam długo.

Później poszłyśmy coś zjeść i na samym końcu wylądowałyśmy na Polu Mokotowskim, gdzie futra mogły wreszcie trochę pobiegać. Gi nawet próbowała bawić się z innymi psami, zaczepiała czworonogi różnej wielkości i płci (zazwyczaj do zabawy zachęcała duże samce ;)), a nawet szczeniaka! To było dla mnie największe zaskoczenie, bo jeszcze niedawno Ginka nie pałała do nich zbyt pozytywnymi uczuciami. W ogóle tego dnia była wyjątkowo tolerancyjna, bo kiedy robiłyśmy psom grupowe zdjęcie, szczeniątko niechcący usiadło na niej, a ona nie zwróciła na to uwagi (podmienili ją w nocy!), jeszcze niedawno pewnie by się wkurzyła ;). A jeszcze jakby tego było mało, to Gi od piątkowego wieczoru wymienia się piszczącą (!) piłką za szarpak, kiedy trzymam tę piłkę w drugiej dłoni, wow! Wcześniej to było nierealne, po co się szarpać, skoro jest piłka i to w dodatku piszcząca. Pisałam o tym kiedyś tutaj i chyba wrócę niedługo do tego tematu :).